حمیدرضا صدوقی

نگ تحمیلی هشت ساله با همه مصائب و تلخی‌هایش، برکات و نعمت‌های زیادی به همراه داشت. ارتش ما به استقلال رسید، سپاهی بزرگ و مردمی شکل گرفت، وحدت و یکدلی را تجربه کردیم و مهم‌تر از همه اینکه خودباوری و نترسیدن از مرگ را به جوان‌ها هدیه داد. جوان‌هایی که زندگی روزمره‌ای داشتند و نهایت آرزویشان رسیدند به دانشگاه و ازدواج بود. جنگ به آن‌ها آموخت که چطور و چگونه به مقام عارفانی برسند که ره صدساله را یک شبه طی کرده‌اند. از آن‌ها جوان‌ها، به‌ویژه آن‌هایی که به شهادت رسیدند دست‌نوشته‌های ارزشندی برایمان به یادگار مانده است که هرکدامشان میراث گران‌قدر فرهنگی است. شهید جلال سهلی دانشجوی دانشگاه فردوسی مشهد یکی از آن‌هاست:
سفر به حقیقت
جلال سهلی
برای سومین بار است که عازم بهترین و مقدس‌ترین مکان می‌شوم، جایی که نامش انسان را به یاد تمام خوبی‌ها و پاکی‌ها می‌اندازد؛ جایی که «من»، «ما» می‌شوند و «ما» ا... . جایی که زمینش را بالا برده‌اند، آن‌قدر که از آسمان هم بالاتر است.
این بار با فرمان و دستور صریح امام که جانم فدایش باد کاروانی از دانشجویان عاشق و شیفته راهی جبهه شده‌ایم. هنوز آغاز سفر است؛ سفر از پوچی به حقیقت، از تباهی به جاودانگی، از مرده‌گی به زندگی، از من به ما و خدا. سفری که در هر صورت سودبخش است و پرفایده در این سفر سرمایه ما جان‌های ماست، می‌خواهیم رضای خدا را بخریم پس باید خیلی دقیق باشیم؛ چراکه معامله بزرگی با خداست، شاید این معامله در این زمان و شاید در هم زمانی هدف خلقت باشد.
اکنون نزدیک تهران هستیم جایی که اگر امام در آنجا نبود اصلا دوستش نداشتم. خیلی دلم می‌خواهد او را ببینم، ببوسمش، ببویمش، او را در آغوش بگیرم و آنچه در دل دارم در گوشش زمزمه کنم. آخر او درد را و غم را خوب می‌شناسد. امیدوارم موفق به زیارتش شوم.
اکنون در پادگان اهواز و در محل قرارگاه نجف اشرف هستیم، جایی که درست دو ماه پیش برای عملیات والفجر٨ آمدیم. بسیاری از بچه‌هایی که دفعه پیش همراهان بودند حالا شهید شده‌اند. خدایشان رحمت کند و به ما نیز توفیق مرگی پاک همچون اولیایش را عطا فرماید.
امروز هرکدام از فرماندهان واحدشان را معرفی کردند؛ ادوات، تخریب، تبلیغات و...
برادر عبدا... مسئول اطلاعات عملیات لشکر٥ نصر واحدش را این‌طور معرفی کرد که «این قسمت قبل از حمله درگیر است، بعد از حمله نیز درگیر است و در موقع حمله نیز درگیر. ما بچه‌هایی را می‌خواهیم که از همه چیزشان گذشته باشند.»
دسته‌ام را از یگان دریایی به اطلاعات عملیات تغییر داده‌ام. قرار است یک ماه آموزش ببینم که از همین امروز و به‌طور رسمی شروع می‌شود. در همین نصف روز اندازه یک ماه ورزش و نرمش کرده‌ایم؛ اما آنچه بسیار ارزش دارد، عبادت‌های اینجاست. نمازها و دعاهای عاشقانه آنچنان از روی اخلاص است که آدم احساس می‌کند یک نفر را در قلبش می‌شوید.
الان ساعت هفت است. قرار است فرمانده لشکر، برادر قالیباف تا چند لحظه دیگر برایمان صحبت کند. بچه‌ها هر یک در گوشه‌ای از بیابان و در زیردرختی نشسته‌اند. این سخن از جنگ است و رزم و شجاعت و شهادت. همه خود را تشیع کرده و به اینجا آورده‌اند. باورکردنی نیست دانشجوی سال آخر مهندس مانند یک عارف پیر در نیمه‌شب ناله می‌کند و مانند شیر قبل از سپیده صبح فریاد «یاا...» می‌کشد و ورزش رزمی می‌کند تا خود را بسازد و بیازماید.
خدایا چه بودیم و چه کردی، راضی‌ام به رضای تو و تسلیم به امر و فرمان تو.
خیلی وقت‌ها خودم را توجیه می‌کنم که دانشگاه و مدرسه و مسجد هرکدام به نوبه خود جبهه‌ای است که انسان می‌تواند در آنجا، هم خودش را بسازد و هم آینده جامعه‌اش را؛ ولی هیچ نتوانسته‌ایم خودم را راضی کنم. راستش را بخواهی مثل پرنده‌ای فراری هستم که تنها آشیانه خود و محل آرامش دلم را در سنگرها و پشت خاکریزها می‌بینم...
تنها آرزویم این است که باز بتوانم هوای جبهه را تنفس کنم و آخرین نفس‌ها را در جبهه باشم.
بهترین جای دنیا، همین جایی است که الان نشسته‌ام، شهر اهواز، پادگان٩٢ زرهی و زیر یک درخت، اینجا کارمان مشکل است، هوا گرم و بیدارخوابی زیاد است، حتی در ساعت دوازده ظهر و نیمه‌شب هم کار می‌کنیم؛ ولی به خدا قسم هیچ وقت خسته نمی‌شویم. اینجا نه پادگان است نه جبهه و نه خانه، یک جای به‌خصوص است هرکدام از بچه‌ها مثل فرشته، مهربان هستند. هرکسی هر وقت که بخواهد می‌تواند وسایلش را بردارد و برود خانه‌اش؛ ولی اینجا هم عاشق‌اند. ای کاش می‌توانستی فقط یک شبانه‌روز را اینجا باشی تا ببینی که چه می‌گویم.
تنها نگرانی‌ای که دارم این است که آیا آنچه انجام می‌دهم و از آنچه دوری می‌کنم؛ آیا همه و همه برای خداست یا نه که اگر برای غیرخدا باشد و ای بر من، وای بر من، وای بر من
شهید جلال سهلی
حمیدرضا صدوقی

حمیدرضا صدوقی

نظر خواهی